است که پوست بدن و آبشش ماهی را درگیر میکند.این انگل نه زنده زاست و نه تخم گذار و به شیوه تقسیم شدن یا شکافته شدن دو تایی (Binary Fission) تکثیر میشود.دو گونه مشخص پوستی و آبششی این انگل در تانک های آکواریوم شناخته شده است که نوع آبششی آن کوچک تر و سرعت حرکت و تکثیر آن بیشتر است.
علائم بیماری:
1.خراشیدن و کوبیدن پوست بدن به اشیای داخل آکواریوم
2.تیره شدن رنگ بدن ماهی
3.بی حرکت ماندن یا گوشه گیر شدن ماهی
4.پدید آمدن نقطه ها و لکه های ابری و سفید رنگ روی سطح پوست ماهی
5.ابری شدن چشم
6.آمدن ماهی به سطح آب و تنفس سنگین و بریده و نا منظم برای گرفتن اکسیژن(در صورت آلوده شدن آبشش ها)
7.به وجود آمدن لایه سفید وصله مانند روی تن ماهی یا همون White Patch
8.ترشح موکوس روی سطح بدن ماهی به منظور محافظت بیشتر از پوست ماهی
9.کم شدن اشتهای ماهی
10.لاغر شدن ماهی
11.سست شدن ماهی و رفتی به حالتی شبیه به خواب یا کما!!! و نهایتا مرگ ماهی
این انگل به راحتی در آب شنا می کند و به دنبال میزبانی برای ادامه زندگی می گردد.در صورت بروز علائم در یک ماهی معمولا بیشتر ماهی های موجود در آن تانک به این انگل آلوده می شوند.کیفیت بد آب اکواریوم روند این بیماری را تشدید میکند.غذای زنده و ماهی آلوده از اصلی ترین دلایل ورود این انگل به تانک است.
راه های درمان:
بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.
اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.
راه اول :

حمام نمک :
7.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معادل 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول تا زمانی که تعادل ماهی به هم بخورد(بسته به تحمل انواع مختلف بین 30 ثانیه تا چند دقیقه) و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.یا 2.۵ قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معالد 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول برای مدت 10 الی 15 دقیقه و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

راه دوم :

مالاچیت گرین :

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی در بازار موجود هست که ماده موثر آن ها فرمالین + مالاچیت گرین است.

ماده موثر Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

راه سوم :

سولفات مس :

1 ملیگرم به ازای هر 5 لیتر آب.طول درمان 5 تا 7 روز.بعد از پایان این مدت 100% سیفون و تکرار مجدد دوز دارو.

راه چهارم :

فرمالین :

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2
2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5
4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

محصولات آماده ای در بازار هست که ماده اصلی آن ها فرمالین و مالاچیت گرین است.

ماده موثر Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

راه پنجم:

پرمنگنات پتاسیم :

حمام کوتاه مدت :
10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

حمام دراز مدت :
1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

بهتر است از آبی استفاده شود که سختی آن پایین باشد مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشد و یک سومش آب شیر.

راه ششم :

آکریفلاوین :

اضافه کردن یک تا 3 قطره از محلول آکریفلاوین در هر لیتر آب آکواریوم .
(1 گرم پودر آکریفلاوین در یک لیتر آب برابر است با یک لیتر محلول آکریفلاوین)
منبع:http://forum.niksalehi.com/
+ نوشته شده در یکشنبه دوم خرداد 1389ساعت 13:6 توسط سعید | نظر بدهید


بیماری بیرون زدگی چشم
یکی از بیماری های معمولی ماهی های آکواریومی متورم شدن و بیرون آمدن چشم از حدقه است.بیماری ممکن است توسط عوامل مختلف بیماری زا در ماهی ها به وجود آید.معمولا این بیماری جز علائم ثانوی بیماری های باکتریایی ایکتیوفونوس یا پزودوموناس می باشد.در برخی موارد به آسانی می توان تشکیل حباب هوا را داخل چشم که توسط باکتری های مولد گاز ایجاد می شود مشاهده نمود.هیچ گونه دارویی برای مداوای این گونه آلودگی شناخته نشده است.در مواقعی که بیماری توسط باکتری ایکتیوفونوس حاصل می شود باید ماهی آلوده را از آکواریوم خارج کرده و آن را معدوم نمود.باکتری های مولد گاز ممکن است باعث بیرون آمدن کامل عدسی چشم ماهی گردند.در برخی موارد ممکن است زخم حاصله در چشم ماهی کم کم التیام یافته و به حالت عادی بازگردد،ولی طبیعتا ماهی بینایی خود را از دست می دهد.
+ نوشته شده در پنجشنبه دهم اردیبهشت 1388ساعت 16:9 توسط سعید | 5 نظر


بیماری استسقا یا آب آوردن
این بیماری یکی از نامانوس ترین و ناخوشایندترین بیماری های ماهی های آکواریومی می باشد.ماهی آلوده دارای بدنی متورم-فلس هایی برجسته و زاویه دار با بدن و چشم هایی بر آمده می باشد.عامل مولد آن نوعی باکتری از جنس پزودوموناساست.علاوه بر باکتری این بیماری ممکن است در اثر بدی تغذیه نیز به وجود آید.اگر عامل مولد آن بدی تغذیه باشد بیماری مسری نخواهد بود.بهترین راه مبارزه با آن غوطه ور ساختن ماهی آلوده در محلول ۵۰تا۱۰۰ میلیگرم در لیتر آنتی بیوتیک از جنس اورومایسین یا پنی سیلین می باشد.اگر بیماری در اثر بدی تغذیه به وجود آمده باشد بهترین راه مداوای آن تغییر رژیم غذایی ماهی می باشد.در هر صورت پس از مشاهده ی بیماری باید ماهی آلوده را از سایر ماهی ها جدا نمود.
+ نوشته شده در پنجشنبه نوزدهم مهر 1386ساعت 19:28 توسط سعید | آرشیو نظرات


نحوه ی شناسایی ماهی های بیمار
به طور کلی رفتار و وضع ظاهری ماهی بیمار از ماهی های سالم متمایز است.بنابراین به آسانی می توان در یک آکواریوم بین تعدادی ماهی یک یا چند ماهی بیمار را شناسایی نمود.عوامل ظاهری عمده ای که در تشخیص و شناسایی ماهی بیمار موثر هستند عبارتند از:
۱-بیحال شدن ماهی
۲-فرار نکردن در اثر تحریک یا ترساندن
۳-شنای غیرطبیعی
۴-جدا شدن از سایر ماهی ها و کناره گیری کردن از آن ها
۵-مالیدن بدن به دیواره ها یا کف
۶-ماندن در سطح آب
۷-باز نگه داشتن دهان
۸-سریع شدن تنفس و افزایش تعداد آن در دقیقه
۹-پریدن از آب
۱۰-کمرنگ شدن سطح بدن
۱۱-خونریزی جلدی
۱۲-سخت شدن یا پاره شدن باله ها
۱۳-تا خوردن باله ها
۱۴-ظهور لکه های سفید یا قرمز بر روی بدن
۱۵-پیدا شدن لکه های ابر مانند بر روی بدن
۱۶-امساک یا غیر طبیعی بودن تغذیه
هر ماهی بیمار ممکن است یک یا چند عامل از عوامل فوقالذکر را نشان دهد.در هر صورت بلا فاصله بعد از ظهور علایم بیماری باید در اسرع وقت نسبت به شناسایی و کنترل عامل بیماریزا اقدام نمود.در غیر این صورت ممکن است ماهی ها در وضعی قرار گیرند که کنترل یا مداوای آن ها امکان پذیر نباشد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: